نویسنده‌هایی که ذهن دارکی ندارن وقتی رمان دارک می‌نویسن ممکنه چیز بدی از آب درنیاد ولی قطعا شاهکار هم از آب درنخواهد اومد، چنین نویسنده‌ای در نهایت سایه‌ای از اون فضا براتون خلق می‌کنه. یا به هر حال ممکنه که با الگوبرداری از کارای دارک بخوان آثار عامه پسندتر و سرگرم کننده خلق کنن، که در نهایت فاقد عمقه. برای خلق فضایی کافکایی شما یه ذهن کافکایی می‌خواید.

این عطر هم همینطوره، در نهایت اونطوری که باید سیاه باشه نیست، سایه‌ای از سیاهیه، فک کنم دانهیل هدفش شبیه همون نویسنده‌ایه که با الگویرداری از آثار دارک و تیره می‌خواد یه کار همه‌پسند خلق کنه. آیا موفق بوده؟ برای مخاطب آماتور که عطر خاصی توی این فضا تس نکرده باشه بله، و برای کسی که چند تا عطر خوب تست کرده باشه نه.
این عطر شروعی ترشیده و دارویی داره بر بستری آروماتیک و چوبی
بخشی که یه کم جذبم کرد وجه تلخ و چوبی رزه در کنار گرمای محو زعفرون
فضای آروماتیک و سبز این کار برام سرزنده و شفاف نبود، یه چیزی مثل تفاوت گیاه تازه با خشک شده اون گیاه، الزاما هم نمی‌گم بده
دانهیل یه فضای مایل به سیاه عامه‌پسند هدفش بوده پس فکر می‌کنم برای شامه ای که خیلی با عطرای مختلف مواجه نبوده بتونه عطر بدی  نباشه