رنگ شیشه این عطر با رایحه داخلش کاملا همخوانی داره. بوی تمیزی و صابونی میده.یه خانم سفید پوست جوان با لباس های تمیز و رنگ روشن  که شیک و مرتبه. از نظر من کسی که اونو  استفاده میکنه  انگار  بدنش رو با یه صابون یاسی گرون قیمت شسته. من  سعی میکنم بعد از حموم ازش استفاده کنم چون اون موقع خیلی روی تن میشینه.به عنوان عطر مجلسی یا رسمی ازش استفاده نکنید.بیشتر روزانه هست. طبعش  هم  به نظر من معتدله.همیشه یاس  سن عطرو بالا میبره. ولی اینجا  با اینکه یاس حس میشه ولی مشک غالبه. و یه حالت اشرافی داره. سن عطر هم 20  سال به بالا. 

پخش و ماندگاری خوبی داره. حتی بعد از چند روز بازم حس میشه

سونیا کونستان درباره خلق پیور ماسک ابسولو (پوغ موسک ابسولو) اینا رو میگه:

"من اول یه گل رو تصور کردم که بوی موسک می داد و بعد تصور کردم این گل مثل پوست یک زنِ بی عیب و نقص، گرم و سنشواله زنی که حضورش شگفت انگیزه با زیبایی درونیش، با ماهیتش و با آئورایی درخشان. " 

 گل‌های سفید و ییلنگ ییلنگ رو داریم اینجا در اپنینگ. ییلنگ ییلنگ هم در این کار و هم در «موسک اُ دُ پَغفَه انتانس» منتولی هست. شاید یه دلیلی که ده تا ریتارد اینو مشابه موسک ا د پغفه انتانس دیدن همین بوده اما در پیور ماسک ابسولو فقط رگه های خفیفی از منتول حس میشه خیلی خفیف در قیاس با اون یکی که یه ربع بیست دقیقه اولش خود ویکسه اصلا. اگه دماغو بچسبونید به جایی که اسپری کردید در درای داون این کار اون وجه منتولی رو باز می تونید حس کنید، ییلنگ اصلا اما حس سولار نمی‌ده اینجا. گلهای سفید و ییلنگ شیرینی دلپذیری رو به این کار تزریق کردن که برای من که شیرینی دوست میدارم خیلی خوشاینده. مثل همه کارهای دیگه نارسیسو دلِ کار موسکیه اما مطلقا نمیشه گفت موسک تمیزه چون به شامه من موسکش شیطنت های ریزی هم داره و گاهی گرایشاتِ سکسی و عرق گونه ای رو بروز میده و من این المانِ سورپرایز رو دوست داشتم. درای داون هم چوبیِ خفیف، مثل بیشتر وقتا، خامه ای و لطیف و منتولیزه شده است. 

آیا نارسیسویی بوده که من نخوامش؟ هِل نو

پیور وَ پاک..

اسم برازنده ای داره.. تلفیقِ یاس به همراهِ آکوردی سبز، چوبی، شیرین تند، خامه ای و عطری رگه رگه از نرولی که تماما حاصلِ یلانگ اند.. بسیار زیبا چیده شده..

راهنمایی که بودیم، بهار، ماهارو برده بودن اردوگاه.. من و دوستام رفتیم و رفتیم و رسیدیم به زمینی پوشیده از چمن که کنارش چشمه ای روان بود.. آب اون چشمه خنک و بسیار زلال و گوارا بود.. این عطر اون تیکه از خاطرات منه..همون رایحه گلی خاکیِ درتیِ مُشکی.. همون چمنِ سبزِ خیس.. همون چشمه.. و همون معلم.. زنی با چشمانی آبی، روشن، و سیمایی سراسر نور..

چند وقت پیش بعد از سالیانی دیدمش.. همون چشم ها.. همون صورتِ روشن.. منتهی رنجور و شکسته... این اتمسفری که پیور ماسک داره (از اواسط میدل نوتس تا درای دون) برای من میشه همون لحظه که دوباره معلممو دیدم.. و تصویرِ محو از خاطره ای که اون روزِ سردِ دی ماه از چشمانم گذشت