از این برند عطر Coccobelloش رو هم موجود بفرمایید

خب ...

وقتی امروز مجدد بعد از چند سال این عطر را تست کردم

به مهم ترین نکته ای که پی بردم این بود که حتما باید عطرها را تست کنیم.

تست کردن یکی از بهترین و اصولی ترین راه شناخت روایح است.

از دیدگاهی تفاوت و مشترکات عطرها را می توان متوجه شد.

این عطر هم مثل خیلی عطرهای دیگر هم خانواده دارد،

باید روایحی که در یک ژانر هستند شناخته شود تا اگر به آن رایحه علاقه دارید بتوانید بهترین گزینه را تهیه کنید:

عطر Sancti Les Liquides Imaginaires

ساخته شده در سال 2011

عطر Lavs Filippo Sorcinelli (unum)

ساخته شده در سال 2014

عطر Eau Sacree James Heeley 

ساخته شده در سال 2016

همه عطرهای امبری از یک خانواده هستند،

با تشابهی بالا در استخوان و مرکزیت کار و همچنین تفاوت های جزئی.

این که شما از کدام خوشتان بیاید کاملا سلیقه ای است.

ولی من خودم به شخصه عطرهایی که در یک دسته و خانواده هستند را هیچ وقت همه شان نمی گیرم.

تست کردن منطقی است، ولی حتی در یک شرایط ایده آل که دسترسی به همه عطرها داشته باشید و قیمت ها نیز پایین باشد باز هم توجیح ندارد که از یک خانواده همه را داشته باشیم.

مگر اینکه دنبال تنوع در رایحه نباشید یا کلکسیونر باشید.

اگر هر سه را تست کردید لطفا بنویسید که از کدام بیشتر خوشتان آمده ؟

یا اگر در این دسته، هم خانواده دیگری سراغ دارید لطفا برای بقیه دوستان معرفی کنید.

اُ سَکْخه (آب مقدس)  هم یه عطر اینسنسیِ دیگه ست که قراره یه اتمسفرِ کلیسایی رو خلق  کنه. تفاوت عمده ش با سنکتی در دارک بودنشه. سنکتی دارک نیست و مدرنه. امبر در اُ سکخه خیلی پررنگتر و اون ترکیب پچولی رز که باز در هاله ای از اینسنس در بر گرفته شده در کلیسایی چوبی قطعا، خیلی عطر رو رمزآلودتر میکنه به زعم من. ‌من سنکتی رو می تونم بپوشم و برم بیرون و معاشرت کنم با مردم ولی ترجیح میدم اگه این رو یه روز خریدم واسه دل خودم بزنم، به عنوان آخرین پناهگاه در لحظات هولناکی که سد زودتر از زمان موعود می شکنه، وقتی بالای تپه هم جا نیست واسه فرار کردن، وقتی که سرم با پیشگوییهای دارک داره می ترکه. این عطر می تونه آدم رو میزون کنه، می تونه آدم رو نگه داره تو اون کلیسای چوبی پر از اینسنس و کلیدم بندازه دور. این عطر برای من «ذ دارک ساید آو ذ مون» هست وقتی «بِرِیْن دَمِج» ام به مراحل کشنده خودش رسیده. 
The dark side of the moon, brain damage by Pink Floyd