از اونجایی که این سه گانه ایستواغ کمی مظلوم واقع شده اند و نقدی اینجا ازشون ندیدم، بد ندونستم براشون ریویو بذارم.. امشب هم اون طرف راجب اوتغکویدان یه ریویو شر کردم اما دوست نداشتم عینا همونو کپی پیست کنم... پس ماجرا ریست شد به کل.. یه توضیح کوچیک: نوشته ام در عطرافشان بخشی اش مربوط به تجربه ام در تابستان و بخش دیگریش مربوط به چند ساعت پیشه که در اون لحظه فشارم افتاده بود و یخ کرده بودم.. و الان این ریویو رو در حالی می نویسم که همه چی میزونه ان شالله:) و خبری از تابستان هم نیست:) (من پرنیان رو میبینم دوپامین ام میره بالا و حرف زیاد می زنم:) نمیدونم اقای شیرانی این وسط چه گناهی کردن:) (خدا حفظشون کنه) خب؛ این رایحه ابتدایی صابونی رو بسیار دوست دارم! هم بالغ و وزینه و هم بسیار نرم و پخته است و ابدا تشویش نداره..اینجا یک هلِ درسته داریم..دانه های درشتِ هل که درون پوسته ای نازک خفته اند..طبیعتا بروزِ پررنگی نداره! زنجبیل خیلی سر به زیر و نرم و با وزنی سبک بر شانه ی کندر رها شده! این عطر بر انگشتِ کندر می چرخه و همین باعث شده که این عطر، هم به صورت مشخصی عمیق باشه و کرکتری پیچیده و جدی داشته باشه..وقتی در نتِ پایه کندر با گلی مثل رز میشینه، به کاراکتر عطر در عین جدیت، یک مهربانیِ خاصی القا میشه که ظرافت در اون هویداست! برای کندر یک پوسته و گوشته در نظر بگیرید! تنباکو در گوشتِ پوسته ی کندر فرو رفته! اثر گذار اما به سختی قابل شناسایی! و در آخر چوبی که دور تا دورش رگه های بسیار جدی و معلومِ عود در چرخشه.. این خصلت امضایِ این سه گانه است..پس باعث میشه اگر با یکیشون رفیق شدید با باقی اونها هم دوست بشید:) الان که پوستم گرمه این هم نشینیِ چوب و عود برام بارز تر شده که بسیار زیباست! زیبا زیبا زیبا...