رایحه ای بسیار جدید از اونایی که تکه، خیلی دوست داشتنیه یه بوی‌ تلخ با کمی تم ِپودری پس زمینه اش 

مولَ غوژ 

ژوزف اولر هم موسس کلاب شبانه ی مول غوژ پاریس بود و هم موزیک هالِ المپیا:) 

رایحه ای صد و سی و چهار ساله:) کلاسیکی که رگه های باریکِ حرارت و گرما را در قلبِ خود جای داده است.. شیطنت لبان سرخِ آلو و خنده های مستانه ی رولِ چوبِ دارچین.. به نظرم به واسطه ی آلو، دارچین بسیار ملیح و جنتلمن و کمی خامه ای برخورد می کنه.. و رزی بس سرحال و خوشحال که آبدار نیست اما رطوبت دارد..

پس زمینه ای پودری مُشکی از ابتدای کار تا به انتها وجود داره و همینطور که قوی تر و جا افتاده تر می شه بر بستری خاکی آرام می گیره؛ بدین صورت قدمت و اصالت فضا را در عین کمی شیطنت و شادمانی حفظ می کنه که تحسین بر انگیزه واقعا!

صندلی های چوبیِ گرم و تکه های ریز و درشت شیرینی، شاید کمی اسپایس بشه در اون دور دست ها نیز پیدا کرد..

من رو کمی و خیلی کم یادِ لوبلیو مئو فوشونی انداخت! بچه ای که فراموشی رو به خوردش داده بودند:) به نظر شبی در آن کلاب رقصیده بود و نوشیدنی خورده بود:) دریغا که حتی از اون شب نیز، هیچ به یاد ندارد طفلک:)

آهان! زنبق چی؟ 

زنبق لای به لایِ تار موهای  دختری در همین نزدیکی ها جا خوش کرده، حالش هم خوبه:) و اینکه انگاری اوقات تلخیشو واسه له آتسا آورده بوده فقط:))