آقایون بخرید ک برطبق نظر اکثریت در فرگرنتیکا کاملا یونیسکسه

تا حالا کلا عطرای جیمز هیلی به جز اُ سکخه اش برام جالب نبودن. نوآورانه و خلاقانه و حالا هر چی بودن عطراش پوشیدنی نمی کنه عطراشو (اُ سکخه هم پوشیدنی نیست ولی حس و حال خاصی داره). و اما کوکوبلو! به هیچ وجه اون کوکونات نازِ خامه ای پودری شیرین همیشگی نیست. اولش که اسپری می‌کنی در حد چند صدم ثانیه اون روی خوبِ  نارگیلیش رو نشون میده ولی بعد فرار می‌کنه می‌ره پشت انبوهی از سبزیِ چسبناک، مثل اینکه همون بوی برگ نخله. این سبزی هست فقط از شدت و حدت اش کم میشه. آکورد شور این عطر رو   دلپذیرتر می کنه چون مثل اینکه ما تمایل داریم این شوری رو با ساحل تداعی کنیم . پس شد سبزی و وجوه آکواتیک و توهمِ ماسه ای.  اما مثل اینکه آفتاب ساحل زیاد بوده و نارگیله سوخته چون دقیقا بوی پلاستیک گرم شده هم میده که همچین کمی تو مخیه.  وجه چوبی ورجینیا سیدر وود هم قابل دریافته. در کل به تستش میارزه ولی این جیمز هیلی آدم من نیست در کل. 

پی نوشت: اگه در جست و جوی پودر گمشده خواستید بلان پودغ رو از این خونه تست کنید بر حذر باشید چون اون بوی کمیکال مزخرفش تا مدتها هانت می کنه شما رو. ایضا کامبوی زنبق و ویولت گمشده تون رو هم در ایغیس دو نویی نخواهید یافت بذر هویج تقریبا نابود کرده عطر رو. و در آخر سل مغن آی هیت یو

Haunt*

Eau sacrée

Sel marin

Iris de nuit

Blanc Poudre