اول از همه بیاییم در مورد فاکتور قیمتی این عطر صحبت کنیم. این کار یک برچسب قیمتی حدود 600 دلاری داره. وقتی داریم در مورد کلایو کریستین یا روژا داو صحبت میکنیم، آیا واقعا صحبت در مورد فاکتور قیمتی، منطقی هست؟

به نظرتون فردی که یک رولز رویس میخره، آیا خیلی درگیر هزینه ایی میشه که بابت اون ماشین میپردازه؟ و یا مثلا میاد ببینه خب این ماشینی که من خریدم چه برتری هایی نسبت به یک تویوتا با برچسب قیمتی یک دهم، یا یک بیستم یک رولزرویس داره؟

فکر نمیکنم این طور باشه. در برخورد با برندی مثل کلایو کریستین به نظر میاد باید فاکتور قیمت رو فراموش کنیم. در غیر این صورت احتمالا توانایی استفاده درست و لذت بردن از عطر رو نخواهیم داشت. قرار نیست با هزینه بیشتر بازخورد بیشتری بگیریم و حتی قرار نیست کیفیت رایحه بیشتری رو انتظار داشته باشیم. منظورم این هست که نسبتی بین این گونه موارد و قیمت برقرار نیست. وقتی از فراموش کردن قیمت عطر صحبت میکنم منظورم چنین چیزی هست. پس اگر مثل من فاکتور قیمتی عطر برای شما هم مسئله مهمی هست، بیایید فقط به تستش اکتفا کنیم و ازش لذت ببریم.

هدونیستیک، رایحه ایی لوکس، امروزی و پربازخورد داره. همه اون چیزی که از یک عطر در دنیای امروز بهش نیاز دارید. قراره به لذت بپردازه و پاسخ درستی هم بهش میده. یک رایحه آشنا بر پایه آکورد گورمند امبری، با ریز کاری های گلی، پودری و میوه ایی. شیرینی عطر اصلا اذیت کننده نیست و با توجه یه ترکیب بالانس مناسبی داره. شفافیت خوبی داره، به صورتی که در اپنینگ کار، نرولی با یک چهره نسبتا سبز در بستری گرم، پودری و امبری به زیبایی خودنمایی میکنه. پرفرمونس نسبتا خوبی داره. حدود 5 ساعت روی پوست من میمونه و پخش بوی متوسطی هم داره. در اجرای چیزی که می خواسته باشه بی نقص هست.

تجربه جدیدی نیست ولی بوییدنش لذت بخش هست و خب هدف این عطر هم یک چیز بیشتر نیست: لذت.